We Stand Together

Αγαπητή ομάδα,

Όπως σας ενημέρωσε η Lara την προηγούμενη εβδομάδα, σκοπεύαμε να μιλήσουμε για τους θανάτους των George, Ahmaud και Breonna αύριο το πρωί στο Snap in Focus. Αγανάκτησα όμως εξαιτίας της μακράς κληρονομιάς φυλετικής βίας και της αδικίας στην Αμερική και ένιωσα ότι θα ήταν λάθος να περιμένω. Κάθε λεπτό που σιωπούμε μπροστά στο κακό και την αδικία είναι προς όφελος όσων διαπράττουν το κακό. Λυπάμαι που περίμενα να μοιραστώ τα συναισθήματά μου μαζί σας.

Είμαι συντετριμμένος και εξοργισμένος από τη μεταχείριση των μαύρων και των έγχρωμων ανθρώπων στην Αμερική.

Γνώρισα τον αγώνα για την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη από μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου ήταν γενικός σύμβουλος της Επιτροπής Christopher (και, όπως τα έφερε η μοίρα, ο γενικός σύμβουλός μας, Mike, δούλεψε επίσης στην επιτροπή) που δημιουργήθηκε για τη διερεύνηση του ρατσισμού και της υπέρμετρης χρήσης βίας στο Αστυνομικό τμήμα του Λος Άντζελες, έπειτα από τον ξυλοδαρμό του Rodney King εδώ στο Λος Άντζελες το 1991. Η επιτροπή διαπίστωσε ευρύ ρατσισμό και υπέρμετρη χρήση βίας που δεν ελέγχονταν από την ηγεσία. Οι συστάσεις που έκαναν τότε, σχεδόν 30 χρόνια πριν, παραμένουν τρομακτικά επίκαιρες και σήμερα.

Αργότερα στη ζωή μου είχα την ευκαιρία να εργαστώ και να σπουδάσω στη Νότια Αφρική, όπου είχα την τιμή να γνωρίσω έναν από τους ήρωές μου – τον Επίσκοπο Τούτου. Έγινα μάρτυρας της καταστροφής του Απαρτχάιντ και της κληρονομιάς του ρατσισμού, αλλά και των άοκνων προσπαθειών προς την πρόοδο και τη συμφιλίωση. Στο Στάνφορντ, έζησα στη φοιτητική εστία Ujamaa τη χρονιά της αποφοίτησής μου, μια εστία στην πανεπιστημιούπολη που είναι αφιερωμένη στη μαύρη κοινότητα (και στην οποία η πλειονότητα των κατοίκων είναι μαύροι). Ακόμα και στο πλαίσιο των τεράστιων προνομίων του Στάνφορντ, κάποιος μπορούσε να μάθει πολλά για τις καθημερινές αδικίες εξαιτίας του ρατσισμού στην κοινωνία μας.

Δεν τα μοιράζομαι όλα αυτά για να υπαινιχθώ ότι έχω οποιαδήποτε κατανόηση της βιωμένης εμπειρίας των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες από πρώτο χέρι, αλλά για να εξηγήσω ότι για σχεδόν 30 χρόνια βιώνω ή συμμετέχω στην παθιασμένη και επίμονη, εύλογη και δυναμική έκκληση για δικαιοσύνη στην Αμερική και σε όλον τον κόσμο. 30 χρόνια αργότερα, παρόλο που εκατομμύρια άνθρωποι ζητούν την αλλαγή, η πρόοδος που έχει σημειωθεί είναι ελάχιστη. Η οικονομική ανισότητα στην Αμερική έχει φτάσει σε επίπεδα που είχαμε να δούμε εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, οι έγχρωμοι δεν μπορούν να πάνε σε ένα παντοπωλείο ή για τρέξιμο χωρίς να φοβούνται ότι θα δολοφονηθούν χωρίς συνέπειες και, για να το θέσω απλά, το αμερικανικό πείραμα αποτυγχάνει.

Το μοιράζομαι μαζί σας, επειδή κατανοώ ότι, όπως είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, «οι εξεγέρσεις είναι η γλώσσα όσων δεν έχουν φωνή», και ότι όσοι υποστήριζαν ειρηνικά την αλλαγή για δεκαετίες είδαν ελάχιστη, αν όχι καθόλου, πρόοδο προς το όραμα της ελευθερίας, της ισότητας, και της δικαιοσύνης για όλους, που υποσχέθηκε προ πολλού η Αμερική. Καταλαβαίνω γιατί οι εξεγερμένοι νιώθουν ότι δεν ακούγονται.

Στην πρώτη ομιλία που κλήθηκα να δώσω, αφού δημιουργήσαμε το Snapchat, στο συνέδριο Stanford Women in Business το 2013, δήλωσα ότι «είμαι ένας νέος, λευκός, μορφωμένος άντρας. Ήμουν πολύ, πολύ τυχερός. Και η ζωή δεν είναι δίκαιη». Ένιωσα ότι ήταν πολύ σημαντικό να κατονομάσω το προνόμιό μου και να αναγνωρίσω την αδικία στην κοινωνία μας – ειδικά μπροστά σε κορυφαίες γυναίκες επιχειρηματίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά αυτές τις αδικίες. Η αναγνώριση του προνομίου μου ήταν ένα σημαντικό πρώτο βήμα για εμένα, επειδή με βοήθησε στο να ακούω. Οι εμπειρίες που έχω ως πλούσιος, λευκός άντρας διαφέρουν κατηγορηματικά από τις αδικίες που βιώνουν οι Αμερικανοί συμπολίτες μας. Η κατανόηση της δραματικής κατάστασης όσων είναι διαφορετικοί από εμένα, με βοήθησε να γίνω καλύτερος σύμμαχος στον αγώνα.

Η βασική ιδέα πίσω από τη δημιουργία της χώρας μας είναι η αντίληψη ότι οι συνθήκες της γέννησής σου δεν προκαθορίζουν την τροχιά της ζωής σου. Οι ιδρυτές μας θεώρησαν γελοία την ιδέα ότι ο Θεός επέλεξε έναν βασιλιά – ο Θεός μας διάλεξε όλους μας και μας αγαπάει εξίσου. Επιθυμούσαν τη δημιουργία μιας κοινωνίας που αντανακλούσε την αγάπη του Θεού και την ιδέα ότι ο Θεός βρίσκεται μέσα σε όλους μας. Ο Θεός δεν πιστεύει ότι οποιοσδήποτε από εμάς αξίζει περισσότερη ή λιγότερη αγάπη.

Φυσικά, οι ίδιοι πατέρες του έθνους που ασπάζονταν τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης για όλους ήταν κυρίως ιδιοκτήτες σκλάβων. Το πανίσχυρο όραμά τους για ένα έθνος που δημιουργήθηκε από τον λαό, για τον λαό, χτίστηκε επάνω σε θεμέλια προκατάληψης, αδικίας και ρατσισμού. Αποφεύγοντας να αναφερθούμε σε αυτά τα σαθρά θεμέλια και στις διαρκείς αποτυχίες τους να δημιουργήσουν ευκαιρίες για όλους, αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε τις πραγματικές μας δυνατότητες για ανθρώπινη πρόοδο – και θα συνεχίσουμε να είμαστε ανεπαρκείς μπροστά στο τολμηρό όραμα για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη για όλους.

Συχνά φίλοι, μέλη της ομάδας, δημοσιογράφοι και συνεργάτες με ρωτάνε τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα. Αναγνωρίζοντας ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι ειδικός και ότι στην ώριμη ηλικία των 29 έχω πολλά να μάθω για τη λειτουργία του κόσμου, στις παρακάτω γραμμές θα μοιραστώ την άποψή μου για αυτό που χρειάζεται για να δημιουργήσουμε την αλλαγή που λαχταράμε στην Αμερική. Δεν μπορούμε να βάλουμε τέλος στον συστημικό ρατσισμό χωρίς να δημιουργήσουμε ταυτόχρονα ευκαιρίες για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως προέλευσης.

Αρχικά, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι, κατά την άποψή μου, ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης Αμερικής καθορίστηκε από τη «μεγάλη ιδέα» που προωθήθηκε από τον Πρόεδρο Ρίγκαν και άλλους, ότι οι επιχειρήσεις θα έπρεπε να είναι μοχλοί επίτευξης της προόδου και ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε εν πολλοίς να φύγει από τη μέση. Πράγματι, οι φορολογικές ελαφρύνσεις και η αποκανονικοποίηση συνέβαλαν στην ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μετατόπισε το ποσοστό των δαπανών της από μακρόπνοα εγχειρήματα, όπως η έρευνα και η ανάπτυξη, σε δικαιώματα, όπως η κοινωνική ασφάλιση. Φυσικά, η κυβερνητική έρευνα και ανάπτυξη είναι μια μακροπρόθεση επένδυση, αλλά έχει και σημαντικά βραχυπρόθεσμα οφέλη: συνέβαλε στη διαμόρφωση των βάσεων για πολλά από τα εξαρτήματα των σύγχρονων smartphone που οδήγησαν στην ανάπτυξη και την επιτυχία επιχειρήσεων, όπως η δική μας. Ιδού οι σκληροί (και ατελείς) υπολογισμοί σχετικά με τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό – ενώ μπορούμε να συζητήσουμε σχετικά με το πού ανήκει το κάθε στοιχείο, τα προσεγγιστικά στοιχεία αποκαλύπτουν έναν ουσιαστικό προσανατολισμό προς το παρελθόν και το παρόν εις βάρος του μέλλοντος:

Δεν είναι μυστικό ότι η χώρα μας δίνει προτεραιότητα στις επιχειρήσεις. Εμείς στο Snap έχουμε ωφεληθεί σε τεράστιο βαθμό από αυτές τις πολιτικές, αλλά πιστεύω ότι τώρα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στον αμερικανικό λαό.

Πιστεύω ότι το πρώτο και το σημαντικότερο βήμα είναι να επαναλάβουμε τη δέσμευσή μας στην ιδρυτικές μας αξίες ως έθνος: ανεξαρτησία, ισότητα, δικαιοσύνη, ζωή, ελευθερία και επιδίωξη της ευτυχίας. Πρέπει να συνεργαστούμε για να δημιουργήσουμε ένα κοινό όραμα για τη μελλοντική επιτυχία και να ορίσουμε πώς θέλουμε να είναι η Αμερική, στην οποία θα ζήσουν τα παιδιά των παιδιών μας. Πρέπει να είναι μια διαδικασία, στην οποία θα συμμετέχουν όλοι οι Αμερικανοί και να είναι «από τον λαό, για τον λαό.» Εάν μπορούμε να ορίσουμε το έθνος που θέλουμε να γίνουμε, μπορούμε να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε δράση και να εφαρμόζουμε τις αξίες μας στις καίριες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν για να κάνουμε πραγματικότητα το κοινό όραμά μας.

Επίσης, θα πρέπει να αρχίσουμε να ορίζουμε την επιτυχία μας με όρους εκπλήρωσης των αξιών μας και όχι ανόητων βραχυπρόθεσμων δεικτών, όπως το ΑΕΠ και το χρηματιστήριο. Όταν αυξάνεται το κόστος της ιατρικής περίθαλψης, το ΑΕΠ αυξάνεται ανεξάρτητα από την αξία που λαμβάνετε. Εάν ένας τυφώνας χτυπήσει και καταστρέψει αμέτρητα σπίτια και πρέπει να τα ξαναχτίσουμε, το ΑΕΠ αυξάνεται. Το ΑΕΠ είναι ένας θεμελιωδώς ελλιπής δείκτης που δεν αντανακλά ό,τι συνεισφέρει στην πραγματική ανθρώπινη ευτυχία. Η επιδίωξη της ευτυχίας πρέπει να επεκτείνεται πέρα από την επιδίωξη του πλούτου.

Πρέπει να συγκροτήσουμε μια ποικιλόμορφη, αμερόληπτη Επιτροπή για την αλήθεια, τη συμφιλίωση και τις επανορθώσεις. Πρέπει να ξεκινήσουμε μια διαδικασία για να διασφαλίσουμε ότι η μαύρη κοινότητα της Αμερικής ακούγεται σε όλη τη χώρα, να διερευνήσουμε το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης σχετικά με τη μεροληψία και τις προκαταλήψεις, να ενισχύσουμε το τμήμα πολιτικών δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης και να αναλάβουμε δράση βάσει των συστάσεων της Επιτροπής για τη συμφιλίωση και τις επανορθώσεις. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από όσους είχαν το θάρρος να προβούν σε παρόμοιες διαδικασίες έπειτα από φρικαλεότητες σε όλο τον πλανήτη και πρέπει να δημιουργήσουμε μια διαδικασία που θα αντανακλά τις αμερικανικές αξίες και θα βοηθήσει το έθνος μας να πετύχει την απαραίτητη αλλαγή και θεραπεία.

Πρέπει να επανεκκινήσουμε τη «μηχανή ευκαιριών» στην Αμερική, επενδύοντας στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και τη στέγαση για να τις καταστήσουμε βασικά συστατικά μιας ελεύθερης και δίκαιης κοινωνίας, πιο προσβάσιμης και οικονομικά προσιτής για όλους τους ανθρώπους.

Πιστεύω ότι ένας λόγος που συνετέλεσε στη σημαντική μείωση της επιχειρηματικότητας στην Αμερική από τη δεκαετία του 1980 είναι το ότι δεν υπάρχει ένα επαρκές κοινωνικό δίχτυ προστασίας. Η επιχειρηματικότητα βασίζεται στη δυνατότητα των ανθρώπων να ρισκάρουν για να ξεκινήσουν μια επιχείρηση, γεγονός σχεδόν αδύνατο χωρίς κάποιο δίχτυ ασφαλείας, όπως αυτό που είχα εγώ. Σήμερα οι επίδοξοι επιχειρηματίες φορτώνονται φοιτητικά χρέη, ενώ οι μισθολογικές αυξήσεις είναι στάσιμες και τα έξοδα αυξάνονται, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολη η αποταμίευση ενός κεφαλαίου εκκίνησης που απαιτείται για τη δημιουργία μιας επιχείρησης.

Η επένδυση στο μέλλον της χώρας μας προς όφελος των παιδιών των παιδιών μας θα είναι ακριβή. Θα χρειαστεί να θεσμοθετήσουμε ένα πιο προοδευτικό σύστημα φορολογίας εισοδήματος και έναν σημαντικά υψηλότερο φόρο περιουσίας, ενώ οι επιχειρήσεις θα χρειαστεί να πληρώνουν υψηλότερο συντελεστή φορολόγησης. Ενώ επενδύουμε στο μέλλον, θα πρέπει επίσης να μειώσουμε το ομοσπονδιακό έλλειμμα για να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι απέναντι σε τυχόν εξωτερικούς κραδασμούς που ενδέχεται να εμφανιστούν μελλοντικά στον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο μας. Εν συντομία, άνθρωποι όπως εγώ θα πληρώνουμε περισσότερους φόρους – και πιστεύω ότι θα αξίζει τον κόπο για τη δημιουργία μιας κοινωνίας προς όφελος όλων μας.

Πολλές από αυτές τις αλλαγές θα μπορούσαν να είναι «κακές» για τις επιχειρήσεις βραχυπρόθεσμα, αλλά επειδή αποτελούν μακροπρόθεσμες επενδύσεις στον λαό του έθνους μας πιστεύω ότι θα αποκομίσουμε συλλογικά τεράστια μακροπρόθεσμα οφέλη.

Γιατί δεν έχει συμβεί ακόμα η αλλαγή; Κατά την άποψή μου, επειδή οι μπούμερ που αποτελούν την υπερπλειοψηφία όλων των κλάδων της κυβέρνησής μας έχουν επιδείξει ελάχιστο ενδιαφέρον για τη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο για τα παιδιά τους. Εδώ και δεκαετίες, η κυβέρνησή μας παραμένει αφοσιωμένη σε μια στρατηγική φορολογικών ελαφρύνσεων που χρηματοδοτούνται από χρέη και δαπάνες βάσει δικαιωμάτων για να πλουτίζουν οι σημαντικότεροι ψηφοφόροι τους: οι μπούμερ. Πράγματι, οι μπούμερ κατέχουν σχεδόν το 60% του πλούτου των νοικοκυριών στην Αμερική. Για να βάλουμε τα πράγματα σε ένα γενικότερο πλαίσιο, οι δισεκατομμυριούχοι κατέχουν περίπου το 3%. Για παράδειγμα, με την κοινωνική ασφάλιση χρηματοδοτούμε ένα πρόγραμμα που χορηγεί παροχές στην πλουσιότερη γενιά της αμερικανικής ιστορίας χωρίς οποιαδήποτε μορφή ελέγχου του εισοδήματος.

Κάποιες έρευνες έχουν δείξει πως όταν μια γενιά δεν βλέπει την αντανάκλαση του εαυτού της στη νεότερη γενιά, είναι λιγότερο πρόθυμη να επενδύσει στο μέλλον της. Στην Αμερική, η γενιά των μπούμερ είναι περίπου 70% λευκή και η Γενιά Ζ είναι περίπου 50% λευκή. Η δημογραφική αλλαγή στην Αμερική είναι αναπόφευκτη. Ωστόσο, το ερώτημα είναι αν μπορούμε ή όχι να συνεργαστούμε για να δημιουργήσουμε ένα έθνος που αντανακλά καλύτερα τις ιδρυτικές αξίες μας, θεραπεύει τις βαθιές πληγές του παρελθόντος μας, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξάλειψη του ρατσισμού και της αδικίας και δημιουργεί ευκαιρίες για όλους – ανεξαρτήτως του ποιοι είναι ή πού γεννήθηκαν.

Πηγή: https://money.cnn.com/interactive/economy/diversity-millennials-boomers/

As for Snapchat, we simply cannot promote accounts in America that are linked to people who incite racial violence, whether they do so on or off our platform. Our Discover content platform is a curated platform, where we decide what we promote. We have spoken time and again about working hard to make a positive impact, and we will walk the talk with the content we promote on Snapchat. We may continue to allow divisive people to maintain an account on Snapchat, as long as the content that is published on Snapchat is consistent with our community guidelines, but we will not promote that account or content in any way.

It is never too late to turn towards love, and it is my sincere and earnest hope that the leadership of our great country will work towards our founding values, our raison d’être: freedom, equality, and justice for all.

Until that day, we will make it clear with our actions that there is no grey area when it comes to racism, violence, and injustice – and we will not promote it, nor those who support it, on our platform.

This does not mean that we will remove content that people disagree with, or accounts that are insensitive to some people. There are plenty of debates to be had about the future of our country and the world. But there is simply no room for debate in our country about the value of human life and the importance of a constant struggle for freedom, equality, and justice. We are standing with all those who stand for peace, love, and justice and we will use our platform to promote good rather than evil.

I know there are many people who feel that just because “some people” are racist, or just because there is “some injustice” in our society that we are “not all bad.” It is my view that humanity is deeply interconnected and that when one of us suffers, we all suffer. When one of us is hungry, we are all hungry. And when one of us is poor, we are all poor. When any one of us enables injustice through our silence we have all failed to create a nation that strives for its highest ideals.

Some of you have asked about whether Snap will contribute to organizations that support equality and justice. The answer is yes. But in my experience, philanthropy is simply unable to make more than a dent in the grave injustices we face. While our family has and will continue to contribute meaningfully to create opportunity for the underprivileged, and donate to the guardians of justice, these circumstances call for a more radical reorganization of our society. Private philanthropy can patch holes, or accelerate progress, but it alone cannot cross the deep and wide chasm of injustice. We must cross that chasm together as a united nation. United in the striving for freedom, equality, and justice for all.

We have a great many challenges in front of us. To confront the long legacy of violence and injustice in America – of which George, Ahmaud, and Breonna are the latest victims, with so many more unnamed – we must embrace profound change. Not merely a change in our country, but a change in our hearts. We must carry the light of peace and share the embrace of love with all humankind.

May peace be with you,

Evan