ਇੱਕ ਆਮ ਚੀਜ਼ ਜੋ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਸ਼ੋਸ਼ਲ-ਮੀਡੀਆ ਬਾਰੇ ਸੁਣੀ ਕਿ ਨਜ਼ਦੀਕੀ-ਸਥਿਰ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚਣਾ 'ਉਸ ਪਲ ਵਿੱਚ ਜੀਣਾ' ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਗਲਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਕਿ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਕਾਰਵਾਈ ਅਤੇ ਤਜਰਬਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਅਸਮਾਂਤਰ ਹਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਜੋ ਹੈ ਉਸਦੀ ਬਜਾਏ ਅਸੀਂ ਫ਼ੋਟੋਗ੍ਰਾਫ਼ੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਲਾ, ਇੱਕ ਸਮੱਗਰੀ ਵਜੋਂ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੱਟ ਅਤੇ ਤਜਰਬੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਨੂੰ ਵੱਧ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਸਾਰੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਨਹੀਂ ਬਣੇ ਹੁੰਦੇ,ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੋਸ਼ਲ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅੰਤਰ ਵਰਤ ਸਕਦੇ ਹਾਂ: ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ ਬਨਾਮ ਜੋ ਸੰਚਾਰ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਮੌਲਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹਨ।
ਖੋਜਕਰਤਾ ਸ਼ੈਰੀ ਟਰਕਲ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਇਹ ਇੱਕ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਨਿਊ ਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਦੇ ਓਪ-ਐਡ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿੰਨੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਾਮੇਡੀਅਨ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਅੰਸਾਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਨੂੰ ਗਲੀ ਤੇ ਵਧਾਈ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਇੱਕ ਫ਼ੋਟੋ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਕੁਝ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਸਬੂਤ, ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਦੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਨੂੰ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤੁਰਕਲ ਇਸ ਸਾਹਮਣੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੀ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਤੁਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ, ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਨਾਲ, ਅੱਜ ਲੋਕ ਸਮਾਜਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਦੀ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਗਲਤਫਹਿਮੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਕੱਟਣਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਉਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪਲ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਮਾਣ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ; ਗੱਲਬਾਤ ਚੰਗੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਨਾਲ ਇਹ ਇਕ ਪਾਸਾ ਮਾਮਲਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਹ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ ਜਾਂ ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਦੀ ਤਰੀਕ ਤੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣਗੇ। ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਕਿਸੇ ਸੈਲੀਬ੍ਰਿਟੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੇ ਸਮਾਨ ਵਜੋਂ ਕਰਨਾ, ਜਿਵੇਂ ਟਰੱਕਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਗਲਤ ਹੈ। ਪੱਕਾ, ਅੰਸਾਰੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਕੁਝ ਗੱਲਬਾਤ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਇੱਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਡਿਜੀਟਲੀ-ਮੱਧਕ੍ਰਿਤ ਸਮਾਜਿਕ ਮੇਲ-ਮਿਲਾਓ ਮੀਡੀਆ ਆਬਜੈਕਟ ਬਾਰੇ ਅਕਸਰ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਕ ਸੰਵਾਦ-ਸੰਵਾਦ ਵਿੱਚ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕੁਝ ਵੱਖਰੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਾਂ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ, ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।
ਫ਼ੋਟੋਗ੍ਰਾਫ਼ੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦਾ ਢੰਗ ਜਿਵੇਂਕਿ ਇਹ ਸੋਸ਼ਲ ਪਲੈਟਫਾਰਮ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਰਵਾਇਤੀ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਕਲਾ ਇਕਾਈ ਬਣਾਉਣ ਬਾਰੇ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੀ ਬਜਾਏ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਨੁਭਵ ਦੇ ਸੰਚਾਰ ਵਜੋਂ ਹੈ। ਇਹ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਘੱਟ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅੱਖਾਂ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਜ਼ਰੀਏ, ਤੁਹਾਡੇ ਹੁਣ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਵਸਤੂਆਂ ਵਿੱਚ ਜੀਵਿਤ ਹਕੀਕਤ ਦੇ ਅਲੌਕਿਕ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਰਨਾ ਰਵਾਇਤੀ ਤਸਵੀਰ ਦਾ ਅੰਤ ਹੈ, ਪਰੰਤੂ ਸਮਾਜਿਕ ਸਨੈਪ ਦਾ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਜਿਵੇਂਕਿ ਫੋਟੋਆਂ ਮਸਤੀ ਨਾਲ ਬਣਾਣੀਆਂ ਲਗਭਗ ਬਹੁਤ ਅਸਾਨ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਇਕਾਈ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਮੌਜੂਦਗੀ ਕੋਈ ਖਾਸ ਅਤੇ ਦਿਲਚਸਪ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਰਲ ਤੌਰ ਤੇ ਵਸਦੇ ਹਨ; ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਲਾਤਮਕ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਸ਼ਾਈ। ਇਸ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਸੋਸ਼ਲ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪਲ ਜਾਂ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢੇ ਹੋਏ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਡੁੰਘੇ ਸਮਾਜਿਕ ਡੁੱਬਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਟਰਕਲ ਨੇ ਸੈਲਫੀਜ਼ ਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਨੂੰ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਕੀਤਾ- ਉਹ ਫੋਟੋਆਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਆਪ ਖਿੱਚਦੇ ਹੋ- ਇਸ ਉੱਤੇ ਬਹਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ ਪਲ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨੂੰ ਟ੍ਰੇਡ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਉਸਦੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਲਈ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਸੈਲਫੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਪੋਰਟਰੇਟ ਫ਼ੋਟੋਆਂ ਦੀ ਬਹੁਤਾਯਤ ਵਜੋਂ ਨਹੀ ਬਲਕਿ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਦੀ ਵੰਡ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੇਖਣਾ, ਇੱਕ ਇਸ ਦਾ ਸੰਚਾਰ ਇਹ ਕਿ ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਸੀ, ਮੈਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸੈਲਫ਼ੀ ਦੀ ਆਮਤਾ ਹੈਰਾਨੀ ਵਾਲੀ ਜਾਂ ਸਮਾਜ ਵਿਰੋਧੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸੈਲਫੀ, ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਤੇ, ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਦੁਰਲੱਭ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਬਲਕਿ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੇ ਪਲ ਜੋ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਦੇ ਧਾਗਿਆਂ ਨੂੰ ਬੁਣਦੇ ਹਨ। ਇੱਕੇ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਫਰੇਮ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਪਰਫੇਕਟ ਲਿਟ ਫੋਟੋ ਬੀਚ ਦੀ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਆਰਟ ਆਬਜੈਕਟ ਲਈ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਬੋਰਿੰਗ ਸਪੀਚ ਐਕਟ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਇਹ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਸੇਮ ਸ਼ੋਟ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਸਮਾਜਿਕ ਫੀਡਸ ਨਾਲ ਗੁਣਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਜਿਹੜਾ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਬਰਾਬਰ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਦੇ ਬਜਾਏ, ਸੈਲਫੀ ਇੱਕ ਇਮੇਜ-ਸਪੀਕ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਵਿਲੱਖਣ ਤੌਰ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਹੈ, ਕੋਈ ਹੋਰ ਤੁਹਾਡੀ ਸੈਲਫੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦਾ, ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਆਪਣੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੈ ਤਸਵੀਰ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਗੂੜ੍ਹਾ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਹੈ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਕਠੋਰਤਾ ਨਾਲ ਹੈ ਪਲ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਹੀ ਸਾਡੀ ਇੱਛਾ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਹੈ।
***
ਆਧੁਨਿਕ ਫੋਟੋ ਸ਼ੇਅਰਿੰਗ ਦੀ ਇਸ ਉਦਾਹਰਣ ਦੁਆਰਾ, ਇੱਥੇ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਅੰਤਰ ਸਮਾਜਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੈ ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਸਮੱਗਰੀ ਬਨਾਮ ਸੰਚਾਰ ਤੇ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਰਾ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੋਨੋ ਹੈ, ਬੇਸ਼ਕ, ਪਰ ਸਾਰੇ ਮੀਡੀਆ ਦੋਵਾਂ ਉੱਤੇ ਬਰਾਬਰ ਕੇਂਦਰਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
ਅੱਜ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਮਾਜਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਮੀਡੀਆ ਇਕਾਈ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ, ਤਜ਼ਰਬੇ ਦਾ ਇਕੱਲਾ ਟੁਕੜਾ ਜੋ ਵੱਖਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਵੱਖਰਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ ਜਾਂ ਸਟ੍ਰੀਮ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਲਈ ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਮੈਟ੍ਰਿਕਸ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿੰਨ੍ਹੇ ਲੋਕ ਇਸ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵਧੇਰੇ ਸੌਖੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਈਟਾਂ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਮੀਡੀਆ ਇਕਾਈ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਵਿਵਸਥਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਫ਼ੋਟੋਆਂ, ਵੀਡਿਓ, ਟੈਕਸਟ ਦੇ ਭਾਗ, ਚੈਕ-ਇੰਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਹਨ। ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਕਲਿਕ, ਕਮੈਂਟ ਅਤੇ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਜ਼ਰਬੇ ਦੇ ਇੱਕ ਮੌਲਿਕ ਯੂਨਿਟ ਹਨ। ਇੱਕ ਫੋਟੋ ਪੋਸਟ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਹੋਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਸਾਈਡ-ਬਾਏ-ਸਾਈਡ, ਸਕ੍ਰੀਨ ਦੇ ਉੱਤੇ।
ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਮੁੱਖ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰੀ ਭਾਗ- ਜੋ ਕਿ ਉਪਭੋਗਤਾ ਦਵਾਰਾ ਸਰਾਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਾਫੀ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣਾਂ ਵਿੱਚ ਅਣਜਾਣ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ- ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦੀ ਯੁਨਿਟ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਨੈਪ ਦੇ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਕਮੈਂਟਸ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਨਾ ਹਾਰਟਸ ਨਾ ਲਾਇਕਸ। ਸੰਖੇਪਤਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਸੰਚਾਰ ਫ਼ੋਟੋ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਫ਼ੋਟੋ ਦੁਆਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਮੀਡੀਆ ਇਤਰਾਜ਼, ਆਖ ਲਓ, ਇੱਕ ਫ਼ੋਟੋ, ਅੰਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਿਰਫ਼ ਉਹਨਾਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਸਾਧਨ ਜੋ ਸੰਕੇਤਕ ਹਨ, ਮੀਡੀਆ ਇਕਾਈ ਨੂੰ ਧੁੰਦਲਾ ਹੋਣ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਹੀ ਡਿਸਪੋਜ਼ੇਬਲ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਹੋਰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਬਣੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਫੈਲਾਵ ਵਾਲੀਆਂ ਸੈਲਫੀਆਂ, ਅਸਲ ਫੋਟਿਗ੍ਰਾਫਿਕ ਇਕਾਈ ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਕੇਵਲ ਉਪ-ਉਤਪਾਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸਦੇ ਫੋਕਸ ਨਾਲੋਂ।
ਮੀਡੀਆ ਇਕਾਈ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਘਟਾ ਕੇ, ਉਸਨੂੰ ਡਿਸਪੋਸੇਬਲ ਬਣਾ ਕੇ, ਜ਼ੋਰ ਸਾਰਾ ਗੱਲਬਾਤ ਉੱਤੇ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਤੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਸਨੈਪ ਦੀ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟਾਉਣ ਲਈ ਬਨਾਮ ਇੱਕ ਸਥਿਰ ਤਸਵੀਰ ਜੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਾਈਟ ਉੱਤੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਹੋਰ ਸੇਵਾਵਾਂ, ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟ ਮੈਸਿਜਿੰਗ ਭਾਗ, ਜ਼ਿੱਦੀ ਮੀਡੀਆ ਆਬਜੈਕਟਸ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਵਾਰਾ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮੀਡੀਆ ਅਧਾਰਤ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਹੈ ਜੋ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਨਾਂ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਬੋਰਡਰਸ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ। ਫ੍ਰੇਮ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ, Snapchat ਪੂਰੇ ਤੌਰ ਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਫ੍ਰੇਮ ਤੋਂ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਫੁਲ-ਸਕ੍ਰੀਨ, ਆਰਟ ਆਬਜੈਕਟ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਲ। ਤਜ਼ਰਬੇਦਾਰ-ਟ੍ਰੋਫੀਜ਼ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਘੱਟ ਅਤੇ ਇਹ ਸੋਚਣਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਗੱਲਬਾਤ ਹੋਵੇਗੀ, ਇੱਕ ਸੰਕੇਤਕ ਨੈੱਟਵਰਕ ਆਰਟ ਆਬਜੈਕਟਸ ਨੂੰ ਪਲਾਂ, ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ, ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਫੋਕਸ ਕਰਨ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਫਿੱਕਾ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਮੀਡੀਆ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੋਸ਼ਲ, ਨੈੱਟਵਰਕ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੋਸ਼ਲ।
ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਡੇ ਡੋਮੀਨੇਟ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਕਾਰਨ ਕੰਟੈਂਟ, ਮੀਡੀਆ ਆਬਜੈਕਟਸ ਦੇ ਉੱਤੇ ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਕੰਟੈਂਟ ਨੂੰ ਰੀਸਟੋਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਨਾਲ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿਹਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਚ ਇੰਜਨ ਤੇ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਫੋਟੋਜ਼ ਅਤੇ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਰਿਕੋਰਡਿਡ, ਰੱਖਿਆ, ਪ੍ਰੋਫਾਇਲਜ਼ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਨਣਾ, ਟ੍ਰੈਕ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਰੈਂਕ ਕਰਨਾ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਬਣ ਗਿਆ, ਇਹ ਉਹੋ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕੰਪਿਊਟਰਜ਼ ਉੱਤੇ ਕੀ ਕਰਨ ਲਈ ਵੱਡੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਦੇ ਸਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਦਾ ਉਥਾਨ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਲੋਕ ਘੱਟ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਸੰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਾਜਕ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਨੁਕਸਦਾਰ ਮਾਡਲ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਅਟਕਲਪੱਚੂ ਨੋਟ ਦਾ ਇੱਥੇ ਅੰਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਲਈ ਸੋਚਣ ਦਾ ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ ਜੋ ਬੁਨਿਆਦੀ ਤੌਰ ਤੇ ਮੀਡੀਆ ਇਕਾਈ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ।
ਕੋਈ ਹਲੇ ਵੀ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਇਕਾਈ ਦੀ ਅਪੀਲ ਨੂੰ ਸਮਝ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਉਂ ਅਸੀਂ ਪੈਦਾ ਅਤੇ ਸੇਵਨ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਸੋਹਣੇ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਫੋਟੋ ਬਾਰਡਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਜੋ ਬੈਂਡ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਤੌਰ ਤੇ ਹੈ, ਸੂਰਜ ਢਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪਰਿਵਾਰ ਇਕੱਠਾ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇੱਕ ਫੇਮਸ ਕਾਮੀਡੀਅਨ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੇ ਹਨ: ਕੋਈ ਪੱਕੇ ਹੀ ਐਸੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੋਵੇਗੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਫੋਟੋ ਲਈ, ਜੋ ਕਿ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸੰਭਾਲੀ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਬਹਿਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਸੰਖੇਪ ਅਤੇ ਸਥਾਈ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸਨੈਪਸ ਅਕਸਰ ਕਲਾ ਦੇ ਮਹਾਨ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਖਾਸ ਪਲਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਨਾ ਅਸਾਨ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਅਸਾਨ ਹੈ ਵਿਚਕਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਨਲ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਬਜ਼ਾਹਰ ਤੌਰ ਤੇ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਦਾ। ਜਿਹੜੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਲਘੂ ਬਜ਼ਾਹਰ ਦੀਆਂ ਜਟਿਲਤਾਵਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਕੀ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਕੀ ਬੋਰਿੰਗ ਹੈ, ਹਰ ਦਿਨ ਦੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਹਿੱਸੇ ਬਲਕਿ ਡੂੰਘੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ। ਛੋਟੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਸਿਖਲਾਈਆਂ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਟੈਕਸਟਰ ਨੂੰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ : ਹੈਲੋ ਕਹਿਣਾ, ਹੱਸਣਾ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ, ਸਾਡੇ ਫੇਸਿਕ, ਸਾਡਾ ਸਟੱਫ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਮੂਡ ਚੰਗੇ ਤੋਂ ਮਾੜੇ। ਸਥਾਈ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਨੇ ਸੌਖੇ ਤੌਰ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਮਾਮੂਲੀ ਨੂੰ ਕੈਪਚਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਔਖਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ। ਅਤੇ ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਸੰਖੇਪ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਐਕਸਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ; ਜੋ ਕਿ ਹਰੇਕ ਦਿਨ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਲਈ ਆਪਣੇ ਅਸਥਾਈ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮਜ਼ੇ, ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜਰੂਰੀ ਸੁਭਾਅ ਲਈ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ । ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਕੈਪਚਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਟ੍ਰੋਫੀਆਂ ਬਾਰੇ ਨਾ ਵਰਤ ਕੇ, ਸੰਖੇਪ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਵਧੇਰੇ ਜਾਣਕਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਪਰ ਮਾਮੂਲੀ ਹੈ।