We Stand Together

ਪਿਆਰੀ ਟੀਮ,

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲਾਰਾ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਕਿ ਅਸੀਂ Snap 'ਤੇ ਜਾਰਜ, ਅਹਮੌਦ ਅਤੇ ਬ੍ਰੇਓਨਾ ਦੀ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਕੱਲ੍ਹ ਸਵੇਰੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਨਸਲੀ ਹਿੰਸਾ ਅਤੇ ਅਨਿਆਂ ਨਾਲ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਜੂਝਣਾ ਪਿਆ, ਤਾਂ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਉਡੀਕ ਕਰਨਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਰੇਕ ਮਿੰਟ ਅਸੀਂ ਬੁਰਾਈ ਅਤੇ ਅਧਰਮ ਸਾਹਮਣੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਅਸੀਂ ਗ਼ਲਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਆਫ਼ੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।

ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਕਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਰੰਗ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਅਤੇ ਕ੍ਰੋਧਿਤ ਹਾਂ।

ਮੈਨੂੰ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਸਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਲਈ ਲੜਨ ਤੋਂ ਜਾਣੋ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਕ੍ਰਿਸਟੋਫਰ ਕਮਿਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਜਨਰਲ ਕੌਂਸਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ (ਅਤੇ, ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ, ਸਾਡੇ ਜਨਰਲ ਕੌਂਸਲ ਮਾਈਕ ਨੇ ਵੀ ਕਮਿਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ), ਜੋ 1991 ਵਿੱਚ ਲੌਸ ਐਂਜਲਸ ਵਿੱਚ ਰੌਡਨੇ ਕਿੰਗ ਦੀ ਕੁੱਟ-ਮਾਰ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਲੌਂਸ ਐਂਜਲਸ ਪੁਲਿਸ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਜਾਤੀਵਾਦ ਅਤੇ ਵਾਧੂ ਬੱਲ ਦੀ ਜਾਂਚ-ਪੜਤਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ ਵਿਆਪਕ ਨਸਲਵਾਦ ਅਤੇ ਵਾਧੂ ਬੱਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਜਿਸ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨਾ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਬਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ। ਲਗਭਗ 30 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਦੋਂ ਜੋ ਸਲਾਹਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸੀ, ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਭਿਆਨਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਸੰਗਿਕ ਹਨ।

ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਦੱਖਣੀ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਸੁਭਾਗ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਹੀਰੋ - ਬਿਸ਼ਾਪ ਟੂਟੂ ਨਾਲ ਹੋਈ। ਮੈਂ ਰੰਗਭੇਦ ਦੇ ਉਜਾੜੇ ਅਤੇ ਨਸਲਵਾਦ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰੀ, ਪਰ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਸਮਝੌਤੇ ਲਈ ਬਿਨਾਂ ਥੱਕੇ ਯਤਨ ਵੀ ਕੀਤੇ। ਸਟੈਨਫੋਰਡ ਵਿਖੇ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੀਨੀਅਰ ਸਾਲ (ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ) ਵਿੱਚ ਉਜਾਮਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਕੈਂਪਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਡਾਰਮੈਸੀ ਹੈ ਜੋ ਕਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੀ ਹੈ (ਅਤੇ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਤਰ ਨਿਵਾਸੀ ਕਾਲੇ ਲੋਕ ਹਨ)। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸਟੈਨਫੋਰਡ ਵਿੱਚ ਜਬਰਦਸਤ ਵਿਸ਼ੇਸ਼-ਅਧਿਕਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਆਪਣੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਨਸਲਵਾਦ ਦੀਆਂ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀਆਂ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਸੀ।

ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ ਪ੍ਰਤੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਸਾਂਝੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਕਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬੇ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਲਗਭਗ 30 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ, ਮੈਂ ਖੁਦ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਨਿਆਂ ਲਈ ਅਪੀਲ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜਨੂਨੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯਤਨਸ਼ੀਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। 30 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ, ਬਦਲਾਅ ਲਈ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਉਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਥੋੜ੍ਹੀ ਤਬਦੀਲੀ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਹੈ। ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਸਦੀ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਆਰਥਿਕ ਅਸਮਾਨਤਾ ਅਨੰਤ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਹੈ, ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਲੋਕ ਕਰਿਆਨੇ ਦੇ ਸਟੋਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਜਾਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਮਹੱਤਵ ਤੋਂ ਕਤਲ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਡਰੇ ਸੈਰ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸਾਧਾਰਨ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰਯੋਗ ਅਸਫਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਇਹ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ, MLK ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, " ਦੰਗੇ ਅਣਸੁਣੀ ਕਰਨ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹਨ" ਅਤੇ ਉਹ ਜੋ ਕਿ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਬਦਲਾਅ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਦੇਖਿਆ ਹੈ, ਕਿ ਅਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਬਰਾਬਰਤਾ ਲਈ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਤਰੱਕੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇ। ਅਤੇ ਉਸ ਸਭ ਲਈ ਨਿਆਂ ਜਿਸਦਾ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜੋ ਲੋਕ ਦੰਗੇ-ਫ਼ਸਾਦ ਮਚਾ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਣਸੁਣਿਆ ਕਿਉਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ।

ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ Snapchat ਬਣਾਏ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇਣ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਮੈਂ 2013 ਵਿੱਚ ਸਟੈਨਫੋਰਡ ਵੁਮੈਨ ਦੀ ਬਿਜ਼ਨਸ ਕਾਨਫਰੈਂਸ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕਿ “ਮੈਂ ਇੱਕ ਜਵਾਨ, ਗੋਰਾ, ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਆਦਮੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਸਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ, ਬਹੁਤ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲਾ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਹੈ।” ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼-ਅਧਿਕਾਰ ਨੂੰ ਨਾਮ ਦੇਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਅਨਿਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ - ਖ਼ਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਮਹਿਲਾ ਬਿਜ਼ਨੈਸ ਲੀਡਰਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਜੋ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਜਿਹੀਆਂ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼-ਅਧਿਕਾਰ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੱਕ ਪਹਿਲਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਦਮ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸੁਣਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਅਮੀਰ, ਗੋਰਾ ਆਦਮੀ ਹੋਣ ਦੇ ਵਜੋਂ ਮੇਰੇ ਅਨੁਭਵ, ਸਾਡੇ ਸਾਥੀ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਤਜ਼ਰਬੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਅਨਿਆਂ ਤੋਂ ਅਸ਼ਲੀਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸਹਿਯੋਗੀ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।

ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ ਮੂਲ ਵਿਚਾਰ ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਜਨਮ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਸਥਿਤੀਆਂ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ। ਸਾਡੇ ਸੰਸਥਾਪਕਾਂ ਨੇ ਇਹ ਤਰਕੀਬ ਸੋਚੀ ਕਿ ਰੱਬ ਨੇ ਇੱਕ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਜੋ ਕਿ ਹਾਸੋਹੀਣੇ ਹੈ- ਰੱਬ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਦਾ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਝਲਕੇ ਕਿ ਰੱਬ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵੱਧ ਜਾਂ ਘੱਟ ਪਿਆਰ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ।

ਬੇਸ਼ੱਕ, ਉਹੀ ਸੰਸਥਾਪਕ ਜੋ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਸਮਾਨਤਾ, ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ - ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਗੁਲਾਮ ਮਾਲਿਕ ਸਨ। ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸਿਰਜੇ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਪੱਖਪਾਤ, ਅਨਿਆਂ ਅਤੇ ਨਸਲਵਾਦ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ। ਇਸ ਨਿਕੰਮੀ ਨੀਂਹ ਅਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਅਵਸਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਸ ਦੀਆਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਅਸੀਂ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਉਨੱਤੀ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵਾਸਤਵਿਕ ਸਮਰੱਥਾ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕ ਰਹੇ ਹਾਂ - ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਸਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਹੁੰਦੀ ਦੇਖਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਾਂਗੇ।

ਅਕਸਰ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਦੋਸਤ, ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ, ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਪਾਰਟਨਰਸ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਾਂ ਬਦਲਾਅ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਮਾਹਰ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਅਤੇ 29 ਦੀ ਪਰਿਪੱਕ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਕੰਮਾਂ-ਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ, ਹੇਠਾਂ ਮੈਂ ਇਸ ਉੱਪਰ ਆਪਣਾ ਖੁਦ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਾਂਗਾ ਕਿ ਇੱਕ ਬਦਲਾਅ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਛੋਕੜ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ, ਮਿਲ ਕੇ ਮੌਕਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਗਤ ਨਸਲਵਾਦ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।

ਮੇਰੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ, ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਸਮਝਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ, ਕਿ ਅੱਜ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਅਕਸਰ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਰੀਗਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ "ਵੱਡੇ ਵਿਚਾਰ" ਦੁਆਰਾ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਾਰੋਬਾਰ ਉਨੱਤੀ ਲਈ ਇੰਜਣ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੱਲ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਟੈਕਸ ਕਟੌਤੀਆਂ ਅਤੇ ਵਿਨਿਯਮਨ ਨੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾ ਦੇ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਘੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖ਼ਰਚਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਨੂੰ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਯਤਨਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖੋਜ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਤੋਂ ਸਮਾਜਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵਰਗੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਿਆ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਸਰਕਾਰੀ ਖੋਜ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਇੱਕ ਲੰਮੀ-ਮਿਆਦ ਦਾ ਨਿਵੇਸ਼ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਨੇੜਲੀ-ਮਿਆਦ ਦੇ ਮੰਨੇ-ਪ੍ਰਮੰਨੇ ਲਾਭਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ: ਇਸ ਨੇ ਆਧੁਨਿਕ ਯੁੱਗ ਦੇ ਸਮਾਰਟਫ਼ੋਨ ਦੇ ਕਈ ਹਿੱਸਿਆਂ ਲਈ ਆਧਾਰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਸਾਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਦਾ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਸਫਲਤਾ ਮਿਲੀ। ਇੱਥੇ ਸੰਘੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਬਜਟ ਦਾ ਮੋਟਾ-ਜਿਹਾ (ਅਤੇ ਅਧੂਰਾ) ਹਿਸਾਬ ਲਗਾਇਆ ਹੈ - ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਚਰਚਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਹਰੇਕ ਪੰਕਤੀ ਵਸਤੂ ਕਿੱਥੇ ਅਤੇ ਕਿਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਨੁਮਾਨ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਖ਼ਰਚਿਆਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਬੀਤੇ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਵਰਤਮਾਨ ਦੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਢਾਲ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਇਹ ਕੋਈ ਰਹੱਸ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ Snap 'ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਜਬਰਦਸਤ ਲਾਭਪਾਤਰੀ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੱਖਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ।

ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾ ਅਤੇ ਸਭ ਨਾਲੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਦਮ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਸਥਾਪਨਾ ਮੁੱਲਾਂ: ਆਜ਼ਾਦੀ, ਸਮਾਨਤਾ, ਨਿਆਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਦੀ ਦੁਬਾਰਾ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾ ਲਈ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਸਾਂਝਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਬਣਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਇਸ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੀ ਮਿਲ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਵਾਸੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਅਤੇ "ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਲੋਕਾਂ ਲਈ" ਦਾ ਸਿਸਟਮ ਹੋਵੇ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਉਸ ਰਾਸ਼ਟਰ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰ ਸਕੀਏ ਜਿਸ ਦੀ ਅਸੀਂ ਸਿਰਜਣਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਾਰਵਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਫ਼ੈਸਲਿਆਂ 'ਤੇ ਲਾਗੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਾਂਝੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਸਤਵਿਕਤਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੀ ਲਏ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।

GDP ਜਾਂ ਸਟੌਕ ਮਾਰਕੀਟ ਵਰਗੇ ਛੋਟੀ-ਮਿਆਦ ਦੇ ਮੈਟਰਿਕਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਦੇਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਮਤ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਵਧਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ GDP ਵਧਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਜਾਰਾਂ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਢਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਉਣਾ ਪਵੇ, ਤਾਂ GDP ਵਧਦਾ ਹੈ। GDP ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਟੁੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਮਾਪਦੰਡ ਹੈ ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਅਸਲ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਧਨ ਦੀ ਖੋਜ ਤੋਂ ਪਰੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਖੋਜ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਸਾਨੂੰ ਸੱਚ, ਸਮਝੌਤੇ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਭਿੰਨ-ਭਿੰਨ, ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਪੱਖਪਾਤ ਦੇ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਕਾਲੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਸੁਣਿਆ ਜਾਵੇ ਇਸ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ, ਪੱਖਪਾਤ ਲਈ ਅਪਰਾਧੀ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਜਾਂਚ-ਪੜਤਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕ ਦੇ ਨਿਆਂ ਸੰਬੰਧੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਭਾਗ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਮੁੜ-ਸਮਝੌਤੇ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰਾਂ ਲਈ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀਆਂ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ਾਂ 'ਤੇ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਅਤਿਆਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਜਿਹੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੋੜੀਂਦਾ ਬਦਲਾਅ ਲਿਆਉਣ ਅਤੇ ਰਾਹਤ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਅਤੇ ਨਿਰਪੱਖ ਸਮਾਜ ਲਈ ਸਿੱਖਿਆ, ਸਿਹਤ-ਸੰਭਾਲ ਅਤੇ ਆਵਾਸ ਵਰਗੀਆਂ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਅਤੇ ਸੁਗਮ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ "ਮੌਕਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਇੰਜਣ" ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ।

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਉਚਿਤ ਸਮਾਜਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਉੱਦਮਤਾ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਕਮੀ ਆਈ ਹੈ। ਉੱਦਮਤਾ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਜੋਖ਼ਮ ਲੈਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸਿਸਟਮ ਦੇ ਕਰ ਪਾਉਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸੀ। ਅੱਜ ਦੇ ਉੱਦਮ-ਕਰਤਾ 'ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਰਜ਼ਿਆਂ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤਨਖ਼ਾਹ ਵਿੱਚ ਸਥਿਰ ਪ੍ਰਗਤੀ ਅਤੇ ਵਧਦੇ ਖ਼ਰਚਿਆਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਪੂੰਜੀ ਇਕੱਤਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਭ ਦੇਣ ਲਈ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਮਹਿੰਗਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਧ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਆਮਦਨ ਕਰ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਅਤੇ ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਸੰਪਤੀਆਂ ਕਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਕਰ ਦੀ ਉੱਚ ਦਰ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਗਮਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋਵੇਗੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਵਾਂਗੇ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਸੰਘੀ ਵਿੱਤੀ-ਘਾਟੇ ਨੂੰ ਵੀ ਘਟਾਉਣਾ ਪਵੇਗਾ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਦਲ ਰਹੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬਾਹਰੀ ਜੋਖ਼ਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਿਹਤਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਰਹਿ ਸਕੀਏ। ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਲੋਕ ਕਰਾਂ ਦਾ ਵੱਧ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨਗੇ - ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਭ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੋ ਸਕਾਂਗੇ।

ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਦਲਾਅ ਛੋਟੀ ਮਿਆਦ ਵਾਲੇ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ 'ਤੇ "ਮਾੜਾ" ਅਸਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਲੰਮੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਨਿਵੇਸ਼ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਸਮੂਹਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਲਾਭ ਮਿਲਣਗੇ।

ਇਹ ਬਦਲਾਅ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ? ਮੈਂ ਇਸ ਦੀ ਦਲੀਲ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਦੇਣਾ ਚਾਹਾਂਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਬ੍ਰਾਂਚਾਂ ਵਿੱਚ ਬੂਮਰ ਸੂਪਰਮੇਜਿਓਰਿਟੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਭਵਿੱਖ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਰੁਚੀ ਦਿਖਾਈ ਹੈ। ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਸਾਡੀ ਸਰਕਾਰ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਘਟਕਾਂ: ਬੂਮਰਜ਼ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਕਰਜ਼-ਵਿੱਤਪੋਸ਼ਿਤ ਟੈਕਸ ਕਟੌਤੀਆਂ ਅਤੇ ਖ਼ਰਚ ਕਰਨ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਕਾਰਜਨੀਤੀ ਲਈ ਵਚਨਬੱਧ ਹੋਈ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਬੂਮਰਜ਼ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਕੁੱਲ ਵਿੱਚੋਂ 60% ਘਰੇਲੂ ਸੰਪੱਤੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਕਹੀਏ, ਤਾਂ ਅਰਬਪਤੀਆਂ ਦੀ ਹਿੱਸੇਦਾਰੀ 3% ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਸਮਾਜਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਉਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਵਿੱਤ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਰੋਤ-ਜਾਂਚ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਲਾਭ ਚੁਕਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁੱਝ ਖੋਜਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਪੀੜ੍ਹੀ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਘੱਟ ਇਛੁੱਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ, 70% ਬੂਮਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਗੋਰੇ ਲੋਕ ਹਨ, ਅਤੇ ਜੈਨ ਜੈੱਡ ਵਿੱਚ 50% ਗੋਰੇ ਲੋਕ ਹਨ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਜਨ-ਅੰਕੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਰਤਨ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਰਾਸ਼ਟਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕਠਿਆਂ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦੇ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਕਰੇ, ਸਾਡੇ ਅਤੀਤ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਜਖ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰੇ, ਨਸਲਵਾਦ ਅਤੇ ਅਨਿਆਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਯਤਨ ਕਰੇ ਅਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਮੌਕਾ ਪੈਦਾ ਕਰੇ - ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਉਹ ਕੌਣ ਹਨ, ਜਾਂ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸੀ।

ਸਰੋਤ: https://money.cnn.com/interactive/economy/diversity-millennials-boomers/

As for Snapchat, we simply cannot promote accounts in America that are linked to people who incite racial violence, whether they do so on or off our platform. Our Discover content platform is a curated platform, where we decide what we promote. We have spoken time and again about working hard to make a positive impact, and we will walk the talk with the content we promote on Snapchat. We may continue to allow divisive people to maintain an account on Snapchat, as long as the content that is published on Snapchat is consistent with our community guidelines, but we will not promote that account or content in any way.

It is never too late to turn towards love, and it is my sincere and earnest hope that the leadership of our great country will work towards our founding values, our raison d’être: freedom, equality, and justice for all.

Until that day, we will make it clear with our actions that there is no grey area when it comes to racism, violence, and injustice – and we will not promote it, nor those who support it, on our platform.

This does not mean that we will remove content that people disagree with, or accounts that are insensitive to some people. There are plenty of debates to be had about the future of our country and the world. But there is simply no room for debate in our country about the value of human life and the importance of a constant struggle for freedom, equality, and justice. We are standing with all those who stand for peace, love, and justice and we will use our platform to promote good rather than evil.

I know there are many people who feel that just because “some people” are racist, or just because there is “some injustice” in our society that we are “not all bad.” It is my view that humanity is deeply interconnected and that when one of us suffers, we all suffer. When one of us is hungry, we are all hungry. And when one of us is poor, we are all poor. When any one of us enables injustice through our silence we have all failed to create a nation that strives for its highest ideals.

Some of you have asked about whether Snap will contribute to organizations that support equality and justice. The answer is yes. But in my experience, philanthropy is simply unable to make more than a dent in the grave injustices we face. While our family has and will continue to contribute meaningfully to create opportunity for the underprivileged, and donate to the guardians of justice, these circumstances call for a more radical reorganization of our society. Private philanthropy can patch holes, or accelerate progress, but it alone cannot cross the deep and wide chasm of injustice. We must cross that chasm together as a united nation. United in the striving for freedom, equality, and justice for all.

We have a great many challenges in front of us. To confront the long legacy of violence and injustice in America – of which George, Ahmaud, and Breonna are the latest victims, with so many more unnamed – we must embrace profound change. Not merely a change in our country, but a change in our hearts. We must carry the light of peace and share the embrace of love with all humankind.

May peace be with you,

Evan